Dood spoor

Eind jaren tachtig, begin jaren negentig had je nog niet de beschikking over het internet. Zowel voor Basketball als Atletiek haalde je je informatie uit engelstalige tijdschriften, tenminste: ik dan.

Die tijdschriften werden steevast door mij uit de schappen gehaald als ik min of meer toevallig in de buurt was van een American Discount Bookshop.

De US versie  van Runners World, ondanks dat het een format glossy is, was een hiervan.

De schellen zijn mij ooit van de ogen gevallen op een van de laatste pagina's met kleine advertenties.

Hierin stond in drie regels een adres waar met doping werd geadverteerd. Soort van journalistieke belangstelling drong bij mij op: wat is dit? Tegenwoordig zou je met Google een heel eind komen, toen kon je niet meer doen dan, reageren  op dit bericht: een briefje gestuurd naar het genoemde adres in Basel, Zwitserland,  nabij het station. De bedoeling was geloof ik geld te sturen, maar dat leek mij een slecht plan: vroeg om meer info.

Het verhaal eindigt wellicht als een nachtkaars. Na een week of drie krijg ik de envelope terug bezorgd: adres onbekend.

 

Even voor de goede orde: mijn experimenten zijn beperkt gebleven tot spirulina en soortgelijk.

Onderweg gelletjes en Extran.