Enkeltje Wassenaar

Anekdote. In een van mijn vorige levens ging ik standaard mee met AMVJ Rotterdam naar Ibbenburen met Pasen. Trad hier op als scheidsrechter. De grap was dat je als Rayonarbiter daar op Ere-Divisie nivo kon acteren, mits je de topwedstrijden toegewezen kreeg. Nu deed ik al fluiten op Rayonnivo, was hierin absolute top. Had hier natuurlijk meer uit kunnen halen. Vergelijking met voetbal: 1ste klasse amateurs.

Maar daar wilde ik niet naartoe. Je kreeg wedstrijden toegewezen niet op basis van reputatie of naam, maar op je prestaties, daar ter plaatse.

Zitten op de zondagavond te eten in een van de plaatselijke restaurants in afwachting van het programma van morgen. Deze af te halen in de fietsenkelder van een scholengemeenschap.

We hebben gezelschap van John Barrett. Een Amerikaan die als een van de beste werd gezien in de Nederlandse  Ere-divisie.

De beste niet zozeer door correcte toepassing van de spelregels, maar meer de verpakking: heel veel engels en gebaartjes.

In het restaurant vertelde hij honderuit over zijn carriere  met smeuige anekdotes.

Wil er deze aan toevoegen: in de fietsenkelder werd die avond het programma uitgedeeld en bleek dat ik de finale mocht blazen met mijn maat Peter.

Toen wij tevreden ons hoofd op ons kussen legden in onze hotelkamer, startte John zijn BMW om richting Wassenaar af te reizen door de nacht......