Dacht ondertussen wel alles meegemaakt te hebben. Mooi niet dus. Vrijwilliger bij een kruispunt roept ons toe dat er vreemde wandelaars op/rond het parcours zijn. Na 5 minuten passeer ik een noem het maar 'verwarde man'. Mompelt iets van: "iedereen die hier hardloopt is een klootzak".
Twee dagen tevoor betreed ik een lege kruising. Wacht nog even op het rode licht. Bij groen steek ik braaf over. Blijk ik op het fietspad te wandelen. Wordt mij ingegeven door een dame op de fiets die mij inhaalt en bits toeschreeuwt: "Je loopt op het fietspad."
Maar ho effen, je mag alles tegen me zeggen maar niet met zo'n agressieve blik in de ogen. Alsof ik iets vreselijks begaan heb. Het ergste komt nog: er volgt een meneer op de fiets die mij meent een lesje te moeten leren en een beuk in de rug geeft. Roept iets van "deze kan je van mij krijgen" Bewuste actie. Jongens waar gaat dit over? Een verlaten kruising, alle space en achteropkomend verkeer meent mij hardhandig terug te moeten duwen naar het voetpad.
Week daarvoor: opgebroken weg. Iedereen moet over een soort van dijkje. Een smal voetpad van nog geen meter breed.
Als ik een ouder stel inhaal op de fiets die net uitgeweken zijn voor een voorganger, roept de dame me toe: "jij MOET afstappen!".
Eerste woord al verkeerd: ik ben al behoorlijk grijs, dus "jij" is niet van toepassing. Tweede woord "moet", dat gaat U niet voor mij bepalen. We "moeten" met zijn allen dealen met de situatie, dus een beetje geven/nemen om samen deze verkeerssituatie te slechten. Dacht dat de jeugd onverdraagzaam was. Betreft steeds oudere jongeren....